Ψυχοφυσική ανάπτυξη των παιδιών το καλοκαίρι

Το καλοκαίρι είναι η ιδανική εποχή για την ψυχοσωματική ανάπτυξη του παιδιού. Η εξάσκηση των 5 αισθήσεων και η αργή περίοδος που βοηθά την ανάπτυξη.

Ο Ιούνιος εγκαινιάζει το καλοκαίρι, την εποχή του ήλιου, της ζεστασιάς, για πολλούς την εποχή των διακοπών και της ζωής που μοιάζει πιο ανάλαφρη για όλους αυτούς τους λόγους.

Αν το σκεφτούμε, ο καθένας μας κουβαλάει στην καρδιά του μια ανάμνηση που συνδέεται με το καλοκαίρι: ένα άρωμα λουλουδιών ή ενός πευκοδάσους στα βουνά, η μυρωδιά της θάλασσας, ο εκκωφαντικός ήχος των τζιτζικιών όταν κάνει πολύ ζέστη, η γεύση ενός φρούτου χαρακτηριστικού της εποχής, η δροσιά της νυχτερινής δροσιάς από νύχτες που περνάμε κουβεντιάζοντας με φίλους. Ο καθένας από εμάς έχει αναπτύξει στο διάστημα της ενηλικίωσής του ένα προτιμώμενο αισθητηριακό κανάλι μέσα από το οποίο έχει αντιληφθεί την πραγματικότητα και έχει κατασκευάσει τις αναμνήσεις μας από καταστάσεις που αγαπάμε να κουβαλάμε στην καρδιά μας.

Το καλοκαίρι είναι η κατ' εξοχήν εποχή της κοινωνικότητας, της ελαφρότητας, όπου ως δια μαγείας όλα μοιάζουν να γίνονται πιο απλά- μπορεί να είναι οι περισσότερες ημέρες που μας αφήνουν περισσότερο χρόνο για προσωπικά πράγματα, μπορεί να είναι η ζέστη και τα πιο ελαφριά, πιο casual ρούχα που προτιμάμε να φοράμε, μπορεί να είναι η σκέψη των επικείμενων διακοπών... όλα συμβάλλουν στο να μας προδιαθέτουν σε ένα κλίμα γενικής ευχαρίστησης, μόνο που το σκέφτεστε.

Σε αυτή τη μαγική εποχή, η ζωή στην ύπαιθρο είναι η καλύτερη ευκαιρία να δώσουμε στο παιδί μας την ευκαιρία να βιώσει πράγματα έξω από τους τοίχους του σπιτιού που είναι και θα είναι σημαντικά για τη μελλοντική του ανάπτυξη.

Οι ειδικοί σε θέματα ψυχοσωματικής υγείας στην πρώιμη παιδική ηλικία σε όλο τον κόσμο συμφωνούν ότι η φύση και η επαφή με αυτήν είναι ο ιδανικός χώρος, ο καταλληλότερος για τα παιδιά από τη γέννησή τους να ανακαλύψουν τον κόσμο, να μάθουν και να αναπτυχθούν αναπτύσσοντας τις πέντε αισθήσεις τους: αφή, όραση, ακοή, γεύση, όσφρηση. Έτσι, το περπάτημα σε βρεγμένη άμμο ή ξυπόλυτα σε ένα λιβάδι, το άγγιγμα της γης ή της άμμου, η εισπνοή διαφορετικών μυρωδιών στη φύση, όπως φυσικά αρώματα ή οσμές, η θέαση λουλουδιών διαφορετικών χρωμάτων και σχημάτων ή η κατανάλωση ενός φρεσκοκομμένου βατόμουρου, γίνονται μοναδικές εμπειρίες που δύσκολα επαναλαμβάνονταιακόμη και με τα "αισθητηριακά" παιχνίδια που είναι τόσο της μόδας τα τελευταία χρόνια. Εκτός από τις εμπειρίες των αισθήσεων, στη φύση είναι δυνατόν να βιώσουμε τις δυνατότητες του σώματος, την ελευθερία της κίνησης χωρίς να περιοριζόμαστε από περιορισμούς του χώρου και επίσης να αναπτύξουμε την αίσθηση του προσανατολισμού.

Αν λοιπόν σχεδιάζουμε διακοπές ή απλά ένα Σαββατοκύριακο μακριά κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής περιόδου, είναι πάντα προτιμότερο να επιλέξουμε ένα φυσικό περιβάλλον παρά, για παράδειγμα, μια πόλη της τέχνης, γιατί αν έχουμε μικρά παιδιά, θα έχουν την ευκαιρία να βυθιστούν σε μια πραγματικότητα που μπορεί να τα εμπλουτίσει περισσότερο με ερεθίσματα για τις πέντε εμπειρίες: απτική, οπτική, ακουστική, οσφρητική και γευστική.

Αγγίξτε το

Η εμπειρία της αφής είναι μια από τις πρώτες στη ζωή κάθε παιδιού και είναι πολύ σημαντική για την ανάπτυξη της πρώτης γνώσης του εξωτερικού κόσμου μετά την έξοδο από τη μήτρα. Όταν μιλάμε για την αφή , συχνά συνδέουμε την έννοια της αισθητηριακής αντίληψης με την αποκλειστική επαφή μέσω των χεριών και των δακτύλων- στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια αντιληπτική λειτουργία που περιλαμβάνει ολόκληρο το δέρμα του σώματος. Σκεφτείτε μόνο ότι εκτός από το να αισθανόμαστε τις αντίθετες αισθήσεις και τις διάφορες διαβαθμίσεις του κρύου-ζεστού, του λείου-γυνού, του μαλακού-σκληρού, αισθανόμαστε επίσης τη διαφορά ανάμεσα σε ένα χαστούκι και ένα χάδι, μια απώθηση ή μια αγκαλιά. Αυτό εξηγεί γιατί, για παράδειγμα, όταν μιλάμε μεταξύ ενηλίκων, μερικές φορές εκστομίζουμε φράσεις και ρήσεις όπως "το νιώθω από το δέρμα..." ή "από το δέρμα θα σας έλεγα ότι το άτομο αυτό κ.λπ.".

Ας αφήσουμε λοιπόν τα παιδιά ελεύθερα να αγγίξουν και να χειριστούν το χώμα, την άμμο, ένα ξερό φύλλο, ένα λουλούδι, ένα φύλλο γρασιδιού, να αγγίξουν το νερό... θα είναι ο φυσικός τους τρόπος να ανακαλύψουν διαφορετικές αισθήσεις αφής ακόμα και για το ίδιο στοιχείο: η άμμος μπορεί να είναι υγρή ή ξηρή και να έχει διαφορετική σύσταση, ένα φύλλο μπορεί να είναι πράσινο ή ξερό με λεία ή τραχιά αίσθηση, ένα φύλλο γρασιδιού μπορεί να είναι επίπεδο ή πιο στρογγυλό, ένα λουλούδι μπορεί να έχει λεπτά πέταλα που πέφτουν ή να είναι πιο γερό, το νερό γλιστράει μέσα από τα δάχτυλά τους. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν παρατηρούμε ένα παιδί να καταπιάνεται με αυτές τις ενέργειες, μας συναρπάζει και μας ιντριγκάρει ο τρόπος που αγγίζει και κοιτάζει: είναι ακριβώς εκείνη τη στιγμή που ο εγκέφαλός του αποθηκεύει πολύτιμες πληροφορίες και το μικρό αρχίζει να καλλιεργεί τον εσωτερικό του κόσμο από πολύ μικρή ηλικία.

Όραση

Από τις πρώτες μέρες της ζωής του, το νεογέννητο μωρό μπορεί να παρακολουθεί τις κινήσεις που γίνονται σε απόσταση 20-30 εκατοστών, αλλά από τους 4 μήνες και μετά συντελείται η μεγάλη αλλαγή, η οποία του επιτρέπει να αρχίσει να βλέπει και να ανακαλύπτει έναν νέο κόσμο γύρω του που το ελκύει και το συναρπάζει, εκτός από το πρόσωπο της μητέρας του που γνωρίζει καλύτερα και εκείνο του πατέρα του ή του μεγαλύτερου αδελφού ή αδελφής του. Από τους 6 μήνες και μετά, το ενδιαφέρον του για το περιβάλλον του αυξάνεται εκθετικά και αν στο σπίτι είναι δυνατόν να διεγείρει την όρασή του μέσω πολύχρωμων κούκλων, φώτων, κινούμενων παιχνιδιών και ειδικών βιβλίων, είναι εκτός σπιτιού που μπορεί να εκπαιδεύσει το βλέμμα του εξετάζονταςδιαφορετικές καταστάσεις , όπως το φυσικό φως του ήλιου, αντιλαμβανόμενο καλύτερα το βάθος των οπτικών πεδίων και κατανοώντας έννοιες όπως το μακρυά-κοντά, ακολουθώντας αντικείμενα που κινούνται γρήγορα, παρατηρώντας τις κινήσεις άλλων ανθρώπων. Μεταξύ των πιο πρόσφατα αναλυθέντων προβλημάτων τόσο στον ευρωπαϊκό όσο και στον αμερικανικό πληθυσμό, προέκυψε ότι περίπου το ένα τρίτο των ανθρώπων σήμερα πάσχει από"προσαρμοστική μυωπία", δηλαδή την προσαρμογή του οπτικού μας πεδίου στο να κοιτάζει από κοντά με παρατεταμένο και συνεχή τρόπο, ενώ στην πραγματικότητα τα μάτια μας γεννήθηκαν για να κοιτάζουν σε διάφορες αποστάσεις, ιδίως μακρινές.

Αυτό είναι αποτέλεσμα των κοινωνικών αλλαγών και του τρόπου ζωής, της παρατεταμένης σχολικής φοίτησης και της συνεχούς χρήσης της τεχνολογίας, και η εύρεση της σωστής ισορροπίας είναι ζωτικής σημασίας για την καλή ανάπτυξη της όρασης και όχι μόνο.

Επομένως, το περπάτημα στην ύπαιθρο, σε ένα δάσος ή σε μια παραλία ή στην εξοχή και το να αφήσουμε τα μάτια των παιδιών να κοιτάξουν τον κόσμο γύρω τους σε χώρους με διαφορετικά όρια, ορίζοντες, πανοράματα, χρώματα, πράγματα και ανθρώπους κοντά και μακριά και ενδεχομένως σε κίνηση είναι ο βέλτιστος τρόπος για την εκπαίδευση της όρασης. Ας τα αφήσουμε να παρατηρήσουν αργά, ας συμμετάσχουν στην προσοχή τους και ας ενδιαφερθούν για αυτό που παρατηρούν με ερωτήσεις και σχόλια. Θα νιώσουν να διεγείρονται στην περιέργεια και ταυτόχρονα να καθησυχάζονται- ας μην ξεχνάμε ότι τα μάτια είναι ένας πολύ σημαντικός δίαυλος πληροφοριών, η αρχή της διαδικασίας της "όρασης" που περιλαμβάνει όλες τις άλλες αισθήσεις.

Ακρόαση

Η ακοή είναι η πρώτη αίσθηση που αναπτύσσεται στο έμβρυο και αποτελεί τον πρώτο δίαυλο επαφής με τον έξω κόσμο- στην πραγματικότητα, ήδη κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, το αναπτυσσόμενο μωρό ακούει τους χτύπους της καρδιάς της μητέρας, αναγνωρίζει τη φωνή της, αντιλαμβάνεται τους θορύβους έξω και μέσα στην κοιλιά, ενώ κατά τους τελευταίους μήνες είναι επίσης σε θέση να αναγνωρίσει τη φωνή του πατέρα , αν τον παρακινήσει να ακούσει με απλές, συνεχείς και συχνές τεχνικές.

Η ακοή είναι η μία από τις πέντε αισθήσεις που "καθοδηγείται" περισσότερο από το μυαλό- από τη γέννησή του, το αυτί συνηθίζει να ακούει διαφορετικούς θορύβους και ήχους διαφορετικής ακουστικής αντίστασης, που αναμειγνύονται μεταξύ τους, επικαλύπτονται, υπερκαλύπτονται, αλλά δεν είναι πάντα σε θέση να κωδικοποιήσει τις διαφορετικές αντιλήψεις και να τις χρησιμοποιήσει ως πηγή πληροφοριών για τον εγκέφαλο. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να εκπαιδεύσουμε την ακοή να αντιλαμβάνεται τους ήχους και να τους μετατρέπουμε σε αξιοποιήσιμα μηνύματα ως γνώση: χρησιμοποιώντας τη σιωπή ως βάση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η παραμονή σε εξωτερικούς χώρους και η διδασκαλία του παιδιού να σιωπά για λίγα δευτερόλεπτα κάθε φορά, ώστε να μπορεί να αναγνωρίζει τους ήχους της φύσης, είναι μια χρήσιμη και διασκεδαστική άσκηση. Το να βοηθήσουμε το παιδί να ακούει και να αναγνωρίζει τους ήχους είναι ένα διασκεδαστικό και διεγερτικό παιχνίδι που θα το βοηθήσει να κάνει συνδέσεις με την πραγματικότητα των πραγμάτων- απλές καταστάσεις όπως το να σταματήσουμε να ακούσουμε τον ήχο των τζιτζικιών, το νιαούρισμα μιας γάτας ή το γάβγισμα ενός σκύλου, το πιτσίλισμα του νερού από ένα ρυάκι, το κελάηδισμα των πουλιών σε ένα δάσος... όλα είναι διεγερτικές ασκήσεις για τον εγκέφαλό του, αν καταφέρουμε να του διδάξουμε τη σιωπή μερικών δευτερολέπτων που θα το βοηθήσει να αναγνωρίσει την πηγή του ήχου.

Η αίσθηση της όσφρησης

Η αίσθηση της όσφρησης είναι η αίσθηση που αναπτύσσεται από τους πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης ταυτόχρονα με εκείνη της γεύσης , και μαζί συμβάλλουν στο να αναγνωρίζει το μωρό σταδιακά την αλάνθαστη και μοναδική μυρωδιά της μητέρας. Είναι περίεργο να γνωρίζουμε ότι κάθε νεογέννητο μωρό είναι σε θέση να αναγνωρίσει τη μητέρα του από τη μυρωδιά της από τις πρώτες κιόλας ημέρες, και μάλιστα είναι η μυρωδιά που γνωρίζει περισσότερο στον κόσμο, αυτή που το ηρεμεί και το κάνει να αισθάνεται ασφάλεια, αφού την αντιλαμβάνεται επί εννέα μήνες.

Από τη στιγμή της γέννησης και μετά, θα είναι μια διαδοχή εμπειριών από νέες μυρωδιές και ενώ η αγαπημένη θα είναι πάντα αυτή της μητέρας και του γάλακτος της (αν θηλάζει), είναι από τον απογαλακτισμό και μετά που το μωρό θα αρχίσει να πειραματίζεται με την προσωπική του αίσθηση της όσφρησης και θα αρχίσει να εκφράζει προτιμήσεις ή αρνήσεις ανάλογα με το αν αντιλαμβάνεται μια ευχάριστη ή δυσάρεστη μυρωδιά σύμφωνα με τους κανόνες της στιγμής του.

Τα τρόφιμα και οι τροφές είναι οι πρώτες πηγές της ποικιλίας των αρωμάτων και των οσμών που μυρίζει η μύτη κάθε παιδιού και αν σκεφτεί κανείς ότι η αίσθηση της όσφρησης θα είναι πλήρως ανεπτυγμένη μέχρι την ηλικία των 8 ετών, υπάρχει αρκετός χρόνος για να δημιουργηθεί ένα πλούσιο απόθεμα γνώσεων για τα αρώματα, τις μυρωδιές, τις οσμές και τις βρωμιές με τις εννοιολογικές και αντικειμενικές διαφορές τους.

Όταν το παιδί απογαλακτιστεί πλήρως και είναι περίπου ενός έτους, θα χρησιμοποιεί την αίσθηση της όσφρησης για να αποφασίζει κάθε φορά που έρχεται αντιμέτωπο με ένα νέο πιάτο που του φέρνουν στο τραπέζι αν του αρέσει ή όχι, και θα το κάνει με βάση την εμπειρία που έχει αποκτήσει μέχρι τότε. Αυτό εξηγεί γιατί κάποια "όχι" για φαγητό ή άλλα πράγματα εκφράζονται πολύ πριν από κάθε δοκιμή: το μωρό είναι πιθανό να συσχετίσει το άρωμα ή τη μυρωδιά με κάτι που έχει ήδη δοκιμάσει και αποφασίσει ότι δεν του αρέσει.

Είναι σημαντικό να εκπαιδεύουμε την αίσθηση της όσφρησης του παιδιού στις διάφορες αποχρώσεις σε κατάλληλες στιγμές και μέρη, προκειμένου να προάγουμε την ευαισθητοποίηση: μια μυρωδιά μπορεί να είναι γλυκιά, πικρή, πικάντικη, λεπτή κ.λπ., όπως και μια άλλη μπορεί να είναι δυσάρεστη ή ακόμη και δυσοσμία. Καλές μυρωδιές, όπως το ψωμί ή το φρεσκοψημένο κέικ, είναι και οι δύο πολύ ευχάριστες, αλλά η μία θα είναι "αλμυρή" και η άλλη "γλυκιά". Μια καλή ιδέα είναι να ξεκινήσετε με τα μπαχαρικά και τα αρώματα μαγειρικής αφήνοντας το παιδί να τα αγγίξει και να τα μυρίσει, γιατί επειδή είναι αυτά που πιθανώς χρησιμοποιούμε πιο συχνά στην προετοιμασία των συνταγών στο σπίτι, θα μπορέσει να τα βρει οικεία στις γεύσεις των πιάτων.

Άλλες έντονες και καλές μυρωδιές είναι αυτές που αναπνέει κανείς στη φύση, όπως η μυρωδιά της βροχής, το φρεσκοκομμένο γρασίδι, η μυρωδιά του θαλασσινού αλατιού, η μυρωδιά των πευκοδάσους. Η επίσκεψη σε έναν ζωολογικό κήπο θα εκπαιδεύσει την όσφρηση στις οσμές και τις μυρωδιές των άγριων ζώων ή η επίσκεψη σε ένα αγρόκτημα στην εξοχή θα αποκαλύψει έναν κόσμο οσμών και μυρωδιών που δεν μπορεί να φανταστεί κανείς από τα βιβλία- ακόμη και μια απλή δραστηριότητα στον λαχανόκηπο ανάμεσα σε ώριμες ντομάτες και φρέσκο μαϊντανό ή στον κήπο μυρίζοντας τα πιο μυρωδάτα λουλούδια μπορεί να αποτελέσει μια απλή περίεργη και ενδιαφέρουσα οσφρητική εμπειρία. Το σημαντικό είναι να καθοδηγήσετε την κατανόηση αυτού που μυρίζετε και οσμίζεστε περιγράφοντάς το στο παιδί με ενθουσιασμό και θετική προσέγγιση.‍

Γεύση

Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, μέσω του αμνιακού υγρού, το μωρό μαθαίνει για τις γεύσεις και συνεχίζει τη μάθησή του κατά τη διάρκεια του θηλασμού, προσανατολίζοντας ήδη τις μελλοντικές του γεύσεις και την πιθανή προδιάθεσή του να ανακαλύψει νέες. Με τον απογαλακτισμό και την εισαγωγή στερεών τροφών, η γνώση γίνεται όλο και πιο ευρεία, εφόσον το μωρό δεν δείχνει κάποια δυσπιστία, κάτι που μπορεί να συμβεί μερικές φορές. Έχει αποδειχθεί, για παράδειγμα, ότι τα παιδιά που θηλάζουν με τυποποιημένο γάλα, το οποίο έχει σταθερή και μονότονη γεύση, ή απογαλακτίζονται με βιομηχανικά παρασκευασμένες τροφές και φαγητά, τείνουν συχνά να έχουν μια απόρριψη προς τις τροφές που παρασκευάζονται φυσικά στο σπίτι με φυσικά συστατικά και με λιγότερο τέλεια σύσταση από τις τεχνητές.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, η καλοκαιρινή περίοδος είναι η καλύτερη που μπορεί να έρθει σε βοήθεια για να εξαναγκάσει και να κεντρίσει το ενδιαφέρον ακόμη και των πιο απρόθυμων παιδιών, χάρη στη μεγάλη ποικιλία φρούτων και λαχανικών που είναι διαθέσιμα εκείνη την εποχή, γεμάτα ελκυστικά χρώματα και αρώματα. Σίγουρα αξίζει να εκμεταλλευτείτε την ευκαιρία για να ενθαρρύνετε τα πιο περίεργα παιδιά να δοκιμάσουν, αλλά και κυρίως τα λιγότερο προδιατεθειμένα στις διατροφικές καινοτομίες μέσα από κάποιες απλές σκοπιμότητες που μπορούν να εφαρμοστούν ανάλογα με την ηλικία και που θα χρησιμεύσουν για να συνδέσουν το φαγητό με την περιέργεια και την άμεση εμπειρία του χειρισμού. 

Για παράδειγμα, μπορείτε να εμπλέξετε το παιδί σας στην προετοιμασία των γευμάτων, αφήνοντάς το να αγγίξει τα υλικά κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος, καλώντας το να συνεργαστεί ανακατεύοντας με ένα κουτάλι, πλένοντας μαζί φρούτα και λαχανικά, σπάζοντας ένα αυγό σε ένα μπολ για ομελέτα, γεμίζοντας ένα μπολ με αλεύρι κ.λπ. Μια άλλη πρόταση είναι να κόψετε μερικά πολύ πολύχρωμα φρούτα, όπως καρπούζι, πεπόνι ή ένα ροδάκινο, μια μπανάνα σε κύβους και να αφήσετε τα παιδιά να σερβιριστούν μόνα τους , αρχίζοντας πρώτα να τα τσιμπολογούν από το ίδιο πιάτο σερβιρίσματος, προσποιούμενα ότι δεν συνέβη τίποτα. Αυτά είναι μικρά κόλπα που λειτουργούν απευθυνόμενα στη μίμηση των ενηλίκων από τα παιδιά. Η δημιουργία φιγούρων και σχεδίων στο πιάτο χρησιμοποιώντας τρόφιμα είναι επίσης ένας πολύ καλός τρόπος για να παρουσιάσετε ένα πιάτο ή σνακ με τρόπο που να προσελκύει μεγάλη περιέργεια και από αυτή την άποψη υπάρχουν πολλά διαδικτυακά σεμινάρια όπου μπορείτε να πάρετε δημιουργικές ιδέες.

Η τελευταία αλλά όχι λιγότερο σημαντική συμβουλή είναι να προσπαθείτε να τρώτε στο τραπέζι με όλη την οικογένεια, όποτε αυτό είναι δυνατόν, επειδή η ευχάριστη ατμόσφαιρα είναι πάντα πιο συναισθηματικά εμπλεκόμενη. Και εδώ πάλι, το καλοκαίρι και οι διακοπές είναι η καλύτερη εποχή για να οργανωθείτε χωρίς να έχετε τις έντονα διακεκομμένες περιόδους της καθημερινότητας του υπόλοιπου χρόνου. Και αν βρισκόμαστε σε διακοπές στα βουνά ή στην εξοχή, ένας περίπατος στη φύση μπορεί να προσφέρει εκπλήξεις όσον αφορά τη γεύση: μια άγρια φράουλα, ένα βατόμουρο, ένα μήλο μαζεμένο από το δέντρο... όλα δώρα της φύσης που, ξεπλυμένα γρήγορα με λίγο νερό, μπορούν να γίνουν μια άμεση ευκαιρία να ανακαλύψουμε μια νέα γεύση.

Αναμφίβολα, η καλοκαιρινή περίοδος είναι γεμάτη πολλές ευκαιρίες για την ανάπτυξη των παιδιών μας, καθώς πολλές μητέρες υποστηρίζουν ότι προτιμούν το καλοκαίρι για να αντιμετωπίσουν με μεγαλύτερη ευκολία και ηρεμία κάποιες σημαντικές φάσεις, όπωςτο "spannolinamento", η εγκατάλειψη της αγαπημένης πάνας υπέρ του γιογιό και ο απογαλακτισμός με τη μετάβαση από το γάλα στις πρώτες στερεές τροφές. Πολλά παιδιά "αποφασίζουν" να αρχίσουν να περπατούν συχνά κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών.

Μια μικρή συμβουλή προς τους γονείς που βρίσκονται να περνούν τις πρώτες διακοπές της ζωής τους με μικρά παιδιά είναι να προσπαθούν να αφιερώνουν λίγο χρόνο για τον εαυτό τους κάθε μέρα- τα παιδιά απαιτούν πολλή ενέργεια και προσοχή, και μερικές φορές δεν ασκείστε αρκετά και κινδυνεύετε να χάσετε την υπομονή σας και να γίνετε νευρικοί.

Ακόμα και μια ώρα περίπου για τον εαυτό σας είναι αρκετή, το σημαντικό είναι να μπορείτε να κάνετε κάτι ευχάριστο μόνο για τον εαυτό σας, ακόμα και αν πρόκειται για μια βόλτα ή να διαβάσετε ένα περιοδικό ή να παρακολουθήσετε ένα πρόγραμμα στην τηλεόραση χωρίς να σας ενοχλεί κανείς. Μπορεί κανείς να κανονίσει με τον σύντροφό του να εναλλάσσονται σε αυτό το μικρό προσωπικό διάλειμμα για να γεμίσουν οι μπαταρίες του.

Μια άλλη πολύ καλή λύση, όταν αυτό είναι εφικτό, είναι να οργανώσετε ένα μίνι ταξίδι διακοπών για ζευγάρια πριν φύγετε με τα παιδιά ή αμέσως μετά τις διακοπές με τα παιδιά- θα σας βοηθήσει να χαλαρώσετε και να ανακαλύψετε ξανά αυτή τη συνενοχή που μερικές φορές δοκιμάζεται από την καθημερινή ρουτίνα και τους διαρκείς ρυθμούς που είναι απαραίτητοι για τη φροντίδα των παιδιών στα πρώτα χρόνια της ζωής τους.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι παππούδες και οι γιαγιάδες, οι θείες και οι θείοι είναι ανεκτίμητοι πόροι και θα χαρούν να αγκαλιάσουν και να αναλάβουν την αποκλειστική φροντίδα των μικρών για μερικές νύχτες, ενώ οι γονείς μπορούν επιτέλους να χαλαρώσουν μόνοι τους για ένα μικρό στιγμιαίο διάλειμμα από τις πάνες, τα μπιμπερό και τα νανουρίσματα.